TAI CHI CHUAN

Vechten zonder strijd

Mijn ontmoeting met zachtheid,

kracht en Tai Chi Chuan Delft

Als je jarenlang traint in vechtsporten — disciplines waarin snelheid, kracht en reactievermogen centraal staan — dan voelt Tai Chi in eerste instantie bijna buitenaards.

Het is geen kunst van aanval of verdediging. Het is een dans van bewustzijn. Van adem en van aanwezigheid.

Alles is langzaam. Alles is stil. Maar onder die stilte voel je iets groots bewegen. Een oerkracht die zich niet laat forceren maar zich toont als jij durft te vertragen.

Tai Chi voelt als vechten onder water. Elke beweging lijkt gewichtloos maar draagt een lading die pas tot je doordringt als je het zelf doet.

Het vraagt niet om reactie, maar om waarneming.
Niet om dominantie, maar om overgave.

Een ochtend in stilte

Ik nam m’n moeder en oom mee. Niet voor een typische les, maar voor een ervaring!

Mijn oom voor de foto's. Mijn moeder, omdat het haar intrigeerde — die trage, mysterieuze bewegingen die ze ooit heeft gezien en haar tante Mary dit beoefende.

De ruimte in Delft was geen standaard gym/dojo. Geen spiegels, geen logo’s, geen herrie. Wat ik aantrof was rust. Ademruimte en stilte met karakter.

Grote tropische planten stonden als wachters langs de muur. Oosterse beelden en traditionele wapens gaven de ruimte gewicht maar nooit dreiging.

Bij binnenkomst kregen we thee. Niet als formaliteit, maar als ritueel. Het was een uitnodiging van “Je bent hier. Adem maar.”

Mijn moeder fluisterde: “Wat een fijne, relaxte plek...”
En ik voelde het ook. Mijn lichaam was al rustiger nog voor we begonnen.

De ontmoeting

Maya, de docente, zat op dat moment in meditatie. Twee leerlingen zaten tegenover haar. Alles straalde aanwezigheid uit.

Toen ze opstond en naar ons toe liep, merkte ik het meteen:
deze vrouw belichaamde Tai Chi. Zacht, stevig, kalm, helder.

Ze sprak weinig, maar haar energie zei alles. Geen overdreven welkom, geen gemaakte glimlach.

Alleen echtheid & rust. Ze was gewoon daar. En dat was genoeg.

De les begint

We begonnen met een warming-up, al voelt dat woord eigenlijk niet passend. Beter gezegd Taostische gezondheidsoefeningen.

Het was eerder een kennismaking met je eigen lichaam, met je adem en met je onrust. Alles ging zo langzaam, dat je jezelf niet meer kon ontwijken. Niet in weerstand, maar in observatie.

Ik dacht: ik train al jaren. Dit doe ik wel even. Nou niet dus.

In Tai Chi gaat het niet om kunnen. Het gaat om ervaren. En dat is een heel andere wereld.

Het leert je niet harder worden maar just zachter zijn, en in die zachtheid je echte kracht vinden. Elke kleine aanpassing had betekenis. Hoe je staat. Hoe je gewicht verdeeld is.

Maya corrigeerde me op een ogenschijnlijk klein detail. De stand van mij hand en de richting van m'n vingers. Ik paste het aan —
en ineens: meer ruimte in mijn longen. Mijn adem ging dieper.

Mijn lichaam ontspande. Een micro-aanpassing, met macro-effect.

Mijn moeder stond naast me. Ze had het zwaar. Ze was wankel, ze lachte & genoot. Haar bewegingen waren onwennig maar oprecht. En ergens vond ik het prachtig om haar zo te zien. Niet als moeder, maar als mens. In proces. In beleving.

Na de stilte, het gesprek

Na afloop bleven wij nog even, er was thee, gezelligheid en het was relaxed. Alles vertraagde even. Geen haast, geen agenda mar rust en er was ruimte voor een gesprek.

Maya vertelde me meer over haar achtergrond. Over de ITCCA — de internationale Tai Chi organisatie waar haar school onderdeel van is. Over Meester Chu King-hung, haar leraar, die deze vorm wereldwijd onderwijst. Over seminars in het buitenland, over verdieping, over het pad dat nooit stopt.

Ze reist regelmatig naar andere landen, om te blijven leren, verdiepen & voelen. Ze vertelde het niet als een wervend praatje,
maar als iemand die leeft wat ze deelt.

Alleen liefde voor de weg die nooit af is. Een soort nederigheid die je veel tegenkomt in de wereld van Martial Arts.

Wat ik mee neem naar huis?

Die dag veranderde er iets..

Geen grote levensles. Geen plotselinge verlichting. Maar een zaadje werd geplant.

Een bewustzijn. Dat kracht niet altijd luid hoeft te zijn. Dat groei niet altijd komt door strijd. Soms begint het met stilstaan. Met voelen. Met een kleine aanpassing in de stand van je vingers.

Sindsdien loop ik anders. Sta ik anders. Adem ik anders. Niet omdat ik nu Tai Chi meester ben — verre van — maar omdat ik iets heb ervaren dat ik niet meer kan ontkennen.

Tot slot

Ben je nieuwsgierig naar Tai Chi?

Stop met Googlen en Ga gewoon!

Ga voelen. Drink thee.
Beweeg langzaam.
En kijk wat er gebeurt.

En als jij een dojo, studio of school runt
en denkt: “Dít is wat ik ook wil uitstralen — online”

Dan weet je me te vinden.

Want soms begint echte kracht...
met zachtheid.

Informatie

Locatie:

Ireneboulevard 56, 2611 DT Delft
Slechts 2 minuten lopen van het station, met vrij parkeren in de buurt.

Website:

itcca.nl/delft — officiële schoolpagina met lesaanbod, lesroosters en contactinfo.

Contact:

Docent Maya‑Matthea van Staden
E‑mail: [email protected]
Tel/SMS/Signal: +31 6 16070602

Extra aanbod:
Workshops & seminars, privélessen, docentenopleiding, en zomerlessen in het park.
ITCCA Delft werkt nauw samen met scholen in Rotterdam, Leiden, Groningen en andere Europese locaties onder leiding van Meester Chu King-hung.